BiblioteczkaNauczycielki

Ostatnie miesiące pokazały mi, jak ważna w zawodzie nauczyciela jest obserwacja i doszukiwanie się źródła zaburzeń u dzieci. Co powiedzielibyście o 5-letniej dziewczynce, z poważnymi zaburzeniami mowy, problemami społecznymi, często powtarzanymi zabawami (jednak nie schematyzmami) i mającej problem z utrzymaniem kontaktu wzrokowego? Kochani - też to myślałam. Jakże się myliłam! Otóż złapałam się na własnej pochopnej diagnozie i to, co wydawało mi się oczywiste, odebrałam błędnie. Otóż to nie autyzm - potwierdzony u lekarzy. Końcowa diagnoza postawiona przez psychiatrów i zespół jest taka: afazja oraz wada wzroku. Dziewczynka, o której mówię, trafiła do przedszkola w wieku trzech lat i jedno co mogę o niej powiedzieć to, że zawsze była temperamentna. Przysięgam, nic nie wskazywało na to, że miała wadę wzroku. Zabawy ruchowe, oglądanie plakatów z daleka, czy udział w uroczystościach wyglądały nie inaczej, jak gdyby brały w nim udział dzieci autystyczne. Spędziłam niejeden wieczór na docz...